Daar waar de storm uit het noorden gaat liggen

6 april: Pullka Memorial Hike voor Philip de Roo en Marc Cornelissen

Vandaag is de zesde keer dat we op 6 april onze slee op het strand van Hoek van Holland neerleggen. Eenmaal gevuld met bagage en extra zand gaan we op weg naar Scheveningen. De startplek is verre van willekeurig. Hier ontmoette ik Tobias van Toledo op de laatste donderdag van mei 2015. Eerder die middag hadden we reeds ingetogen elkaar begroet tijdens de uitvaart van onze goede vriend Marc Cornelissen. Op het strand hieven we samen een goed glas op hem, op het leven. Het was precies zoals Marc, levensgenieter uit Limburg, het gewild zou hebben. Blijf genieten van elk moment dat je gegund wordt te leven. Leef je dromen en deel het met anderen.

Een maand eerder was Marc samen met kameraad en expeditiegenoot Philip de Roo, verongelukt in Noord-Canada. Philip en Marc waren in het noordpoolgebied om ijsdata te verzamelen. In samenwerking met diverse wetenschappers, de European Space Agency en het Wereld Natuur Fonds brachten ze ijsdiktes in de zogenaamde ‘Last Ice Area’ in kaart. Als de mens de aarde versneld blijft opwarmen, is dit de zone waar het laatste (meerjarige zee)ijs te vinden zal zijn. Kortom, voor al het leven in de Noordpool een gebied van onschatbare waarde. In plaats van apocalyptische doemscenario’s of vage vergezichten, voegden Marc en Philip de daad bij het woord. Met hun ijsmetingen leverden ze klimaatwetenschappers feiten vanaf het ijs. ‘Cold Facts’ was het nieuwe grote project van Marc. Met speciaal ontwikkelde apparatuur tijdens poolexpedities gegevens verzamelen die vb. met een satelliet onmogelijk te meten zijn. Verken Marc’s droom op Cold Facts of ontdek hoe dankzij de Marc Cornelissen Brightlands Awards mensen in binnen- en buitenland worden gebonden aan zijn missie om de aarde leefbaar te houden.

Terug naar Hoek van Holland. 6 april is de dag dat Philip en Marc vertrokken op wat later bleek hun laatste expeditie. Voor onze herinneringstocht in stijl kozen Tobias en ik één jaar later gevoelsmatig voor hun dag van vertrek. De dag van het nieuwe avontuur. De dag van een nieuwe horizon op je netvlies krijgen. De dag van Marc en Philp’s pure geluk om weer onderweg te zijn. Om weer op het ijs meters te kunnen maken. Stappen te zetten die ertoe doen. Voor jezelf en bovenal voor anderen. Ook al weet je dat heel veel mensen niet beseffen wat jij weet: het noordpoolgebied is meer dan oogverblindend. Het is uniek en kwetsbaar. Veranderingen daar bepalen onze toekomst hier. Met lezingen, projecten en onderwijsprogramma’s deelden Marc en Philip de drive om deze belangwekkende boodschap verder te brengen. Jong en oud zagen geen opgeheven vingertje, maar twee mannen boordevol kennis en vurige passie.

Overal waar ik kan, noem ik hun namen: Marc Cornelissen. Philip de Roo. Waarom? In sommige culturen gelooft men dat mensen pas echt overlijden als ze niet meer worden herinnerd. Als niemand meer over je spreekt. Als iedereen je is vergeten. Om dit te voorkomen moet je verhalen over dierbare overledenen blijven delen. Blijf vertellen over wat je opa, buurvrouw en dochtertje bewoog. Zo blijft de herinnering aan hen in leven, in beweging.

In beweging blijven we ook vandaag. Voor de zesde keer op 6 april met de slee noordwaarts. Dit jaar in omstandigheden die Tobias en mij dichter dan ooit bij het noordpoolgebied brengen. Een zonnetje en zestien graden is fijn, maar hagel aangevoerd door een stevige wind vanuit het Arctisch gebied voelt stukken beter. Of Marc en Philip deze zesde tocht ‘ergens ervaren’ laat ik in het midden. Feit is dat zij in ieder geval bij ons zijn. En voor het eerst lopen er ook vrienden mee die Phillip of Marc niet hebben gekend. Is dat gek? Integendeel. Te midden van ijsregen is het juist het begin van een sneeuwbal: mensen die andere mensen vertellen over Marc, Philip en hun liefde voor de kostbare en kwetsbare poolgebieden. Waar de storm uit het hoge noorden gaat liggen, staan wij op en gaan we verder.

Deze is voor jullie guys. Rust zacht. Wij pakken jullie sneeuwbal op en rollen hem verder met in gedachte wijze woorden van Marc over groeien:

Groeien.

Oude jassen uit.

Lasten over boord.

Leren én afleren.

Doen én laten.

Marc Cornelissen (2011)

Diederik Veerman | Hoek van Holland – Scheveningen | 6 april 2021

Aan de PULLKA Memorial Hike op 6 april 2021 deden mee:

• Angelique van Vliet
• Kim Kroone
• Jeroen Toirkens
• Maurits Barnouw
• Steven van der Gaag
• Tobias van Toledo
• Diederik Veerman
• last but not least: Lou (1,5 jaar oude flatcoat:)